วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 18
“เด็กที่มีวินัย ก็จะบังคับตัวเองได้ ควบคุมตัวเองได้ รู้จักการ ‘ฝืน’ อารมณ์ไม่ทำอะไรตามใจตัวเองจนสร้างความเดือดร้อนให้ตัวเองและคนรอบข้าง” ครูป้องยกตัวอย่างว่า “สังคมญี่ปุ่น เขาจะฝึกวินัยมาตั้งแต่เด็ก เริ่มจากเรื่องเล็กๆน้อยๆ และมันจะติดตัวไปจนโต พอเกิดเหตุร้ายแรง ประเทศเขาถึงรับมือได้อย่างดี”
“โอเคค่ะ! เดี๋ยวให้เริ่มทำตั้งแต่วันนี้เลย!! สร้างวินัย สร้างชาติค่ะ!!!”
ป้องขำๆที่โมเล่นใหญ่มาก แต่เห็นความกระตือ รือร้นของโมแล้วก็ยิ้มพอใจ
ที่ห้องคหกรรมโรงเรียนเปี่ยมคุณ มีผลไม้วางอยู่ให้นักเรียนวาดรูปตามมุมต่างๆ ใบพัดมองผลไม้ที่วางตรงหน้า กระดาษยังว่างเปล่า เพราะใจยังนึกถึงคำพูดของกองพลที่ให้สังเกตสายตาชายหนุ่มที่ชอบหญิงสาวแต่หญิงสาวไม่ชอบไม่สบตากระทั่งหันหลังให้ ถ้าเราชอบใครก็ให้ลองมองเขา
ใบพัดลองมองอันยาเห็นอันยาหันหลังให้ ใบพัดเริ่มเรียนรู้ว่าอันยาอาจไม่ชอบตัวเองจริงอย่างที่ลุงบอก
ฆ้องวงศ์เห็นใบพัดหน้าจ๋อยก็ขำ คิมถามว่า “มึงขำอะไรวะ”
“สมน้ำหน้าไอ้เอ๋อ ที่มันโดนอันยาเท ไอ้เอ๋อแม่งเอ๋อสมชื่อจริงๆ กูหาข้อมูลในเน็ต บางโรงเรียนแกล้งให้ไปหอมแก้มก็ทำเว้ย กูเลยเพิ่มเวลขึ้นมาหน่อย มันดันทำจริง แม่งหลอกง่ายฉิบหาย”
คิมติงว่าฆ้องวงศ์เยอะไปแล้ว แกล้งแรงไปหรือเปล่า เต้ยก็ว่าสงสารทั้งคู่เลย ดูสิไม่คุยกันเลย
“มันทำให้คนในห้องเกลียดกู อันยาก็เหม็นหน้ากู ไม่คุยกับกูไปด้วย มันโดนบ้าง ก็สมควรแล้ว!!”
ฆ้องวงศ์ยังสะใจ แต่เต้ยกับคิมเริ่มไม่เห็นด้วยเพราะรู้สึกว่าฆ้องวงศ์เล่นแรงเกินไป
ใบพัดออกจากห้องศิลปะมานั่งรอกองพลที่โต๊ะ กองพลเดินมานั่งข้างๆ ถามว่า
“เช็กมายัง? เป็นไงบ้าง?”
“ใบพัดเห็นหลังอันยาทั้งวันครับ ใบพัดมองตาอันยาครับ อันยาหันหลังให้ใบพัดครับ อันยาไม่ยิ้มให้ใบพัดครับ อันยาไม่เขินให้ใบพัดครับ”
ใบพัดพูดวนซ้ำๆ กองพลถามว่าเสียใจไหม ใบพัดยอมรับว่าเสียใจแต่ก็เข้าใจแล้วว่าอันยาชอบตนแบบเพื่อนไม่ได้ชอบแบบที่ตนชอบอันยา พูดน้ำตาคลอว่า
“เป็นเพื่อนจุ๊บกันไม่ได้ครับ ใบพัดเข้าใจครับ”
กองพลโอบใบพัดปลอบว่าอกหักเป็นเรื่องปกติของลูกผู้ชาย ลุงก็ผ่านมาเยอะจนทุกวันนี้ยังไม่มีแฟนเลย มันเป็นเรื่องปกติ ใบพัดฟังแล้วค่อยๆเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แม้จะเศร้าแต่ก็เข้าใจ
ooooooo
